En de reis continues in Kroatië…

Een maand onderweg… Tijd voor een update van ons camper avontuur! Na de bergen en meren van Slovenië te hebben bewonderd, zakken we een uurtje af naar de hoofdstad van dit prachtige land: Ljubljana. Het blijkt een superleuke stad, vol historische gebouwen (o.a een kasteel dat op een heuvel boven de rest uit stevent), pittoreske straatjes en gezellige pleinen. En heerlijk overzichtelijk; alles op loopafstand van elkaar. We fietsen er vanaf onze camping naartoe en slenteren het centrum in. 

Het is enorm grappig om een kerk te bekijken door de ogen van een driejarige. Zo is het weiwater ‘ooooh, gewoon een bak waar je je kan wassen’, zijn alle beelden ‘Sinterklaas’ en na 1x een graftombe van de plaatselijke bisschop te hebben gezien, vraagt Yenthe tegenwoordig in elke kerk meteen na binnenkomst nieuwsgierig: “en waar ligt hier de dode meneer?”. Ook vinden ze de beschilderde muren en plafonds maar wat indrukwekkend. Zo kijk je er zelf ook weer met meer aandacht en bewondering naar.

Yenthe ontpopt zich tot kaartlezer, inclusief de meest ‘wijze uitspraken’ zoals “laat me even kijken (houdt de plattegrond op zijn kop). Jaaaaaja, precies wat ik dacht; het lijkt me slim om hier even rechts, rechts, links, achteruit te gaan!” Ze heeft prima door dat ze als dochter van haar moeder later de belangrijke navigatietaak moet gaan overnemen!
Kynar houdt zich intussen wat met de meer aardsere zaken bezig: “Oké; wat kunnen we in deze straat eten?” “Ah, het kasteel! Supermooi. Zullen we hier dan even gaan picknicken?” De man heeft altijd al een goede eetlust gehad, maar toont deze reis al helemaal dat ie kan eten als een bouwvakker. Niet zo gek ook eigenlijk, gezien de vele kilometers die hij en z’n zus ook vandaag weer afleggen! Daar hoort dan ook voldoende brandstof tegenover te staan. Dus naast het culturele, genieten we ook van de plaatselijke taartjes, tonijntosti’s en al het lekkers van de fruitstalletjes.

Na deze mooie stad en alle Sloveense outdoor actie, rijden we naar een schattige kampeerboerderij even verderop, om te kamperen in de boomgaard. Helaas zijn zowel Elgar als ik geveld met één of ander virus en zijn wij 1 dag echt flink ziek en hebben we nog 2 dagen nodig om te herstellen. Gelukkig vermaken de muppets zich opperbest met het voeren van de geiten, de varkens en de paarden, het schommelen in de hangmat en het maken van machtige duplo bouwwerken. Na deze korte pauze besluiten we naar het zuiden af te zakken; op naar Kroatië en de Adriatische kust! (Op de ‘terugweg’ naar Oostenrijk pakken we nog een ander stukje Slovenië mee, dus we hoeven nog geen echt afscheid te nemen.)

Een belangrijke tussenstop en zeker hoogtepunt in Kroatië zijn de Plitvice meren. Een park vol prachtige turquoise meren en watervallen met looproutes op vlonders langs al dit moois, dat we te voet en per boot verkennen. Omdat we op een camping vlakbij de ingang staan, hebben we geen last van de megadrukte die er vaak halverwege de ochtend heerst en hebben we alle tijd en gelegenheid de diverse uithoeken van dit natuurpark te bekijken. Na al het geplons in Bled en Bohinj moet je je echt inhouden niet in dit prachtige water te springen, want we zweten wat af op deze tot nu toe warmste dag van onze reis.

Superleuk overigens dat Kynar en Yenthe zoveel zelf lopen, maar aangezien het ook twee eersteklas onhandige klunsjes zijn, betekent dat ook dat we inmiddels bij pleister op de knie nummer 100 zijn aangekomen. Iemand had bedacht dat het leuk zou zijn dat ik daar elke keer iets op zou tekenen, maar waar dat onschuldig startte met een lieveheersbeestje en een giraffe, zijn we inmiddels ook aangekomen bij visualisaties van onderwerpen als ‘een meisje dat in de hangmat ligt’ en ‘een jongetje dat in een camper rijdt’. Gelukkig zijn de schaafwonden af en toe echt groot, dat geeft tenminste een beetje artistieke ruimte ;-)

De week erop staat in het teken van ontelbaar veel water- en vooruit ook toch weer een beetje wandelpret. Allereerst overnachten we een paar dagen op een camping op het eiland Pag, waar we tussen de olijfbomen staan en we genieten van het water in een mega idyllisch zwembaaitje. Heel veel anders kan je ook niet, want het is inmiddels écht megawarm, net zoals in de rest van Europa. Dus lekker lui opstaan, spelletjes voor de camper, een plonsje in de zee, lunchen en spelen bij de camper, een plonsje in de zee, een proostje bij de zee; dat werk. Toch blijft de verkenningsdrift kriebelen en staan we op de 3e dag van onze ‘relaxweek aan zee’ aan de top van een prachtige kloof, die we afdalen tot aan het heldere water voor een verkoelende duik. Helaas moet je daarna ook terug naar boven en is de verkoeling weer snel vergeten, maar het was de zweettocht dubbel en dwars waard. 

Op weg naar Istrië staan we op een kleine ‘doorreiscamping’ aan de zee, met een prachtig zwembaaitje, uitzicht over een lange kustlijn en zonsondergang. Echt zo’n geluksmomentje, waar we ons weer extra realiseren hoe heerlijk het is om met een camper op reis te zijn en zo makkelijk van plek naar plek te kunnen reizen. En eigenlijk tot nu toe met alleen maar positieve ervaringen over de campings, die we vaak 1 dag van tevoren of op de dag zelf boeken of bellen voor beschikbaarheid. We wisten niet zeker of dat in het hoogseizoen ook nog zou kunnen, en er zijn ook echt aardig wat campings vol, maar er blijven nog genoeg last-minute opties over!
Ook de camper doet goed zijn werk, alleen is de koelkastdeur er 2x tijdens het rijden uit gedonderd, die een beetje volgeladen is en dan een iets te enthousiast genomen bocht niet kan houden. Gelukkig hebben we duct tape mee, daar valt alles tenslotte mee te maken… (Daar hebben we dus sindsdien geen last meer van, maar moeten we af en toe wel de lastige afweging maken of de wijn of het bier gekoeld gaat, want die deur kan niet meer zo vol staan.) En oh ja, die doorreiscamping aan zee met dat prachtige uitzicht? De volgende ochtend wordt ons geluk bruut verstoord door een mega onweersbui die vanaf zee het land op komt zetten…  (Oké, het was tussen de harde onweersklappen ook wel vet om te zien).  

De volgende uitvalsbasis is een camping onder Pula, in Istrië. Om daar te komen rijden we door een nationaal park, dat we even snel willen bekijken. We parkeren de camper in één of andere uithoek en wandelen over een pad naar een schijnbaar verborgen pareltje van een waterval. Maar we zijn nog geen kwartier onderweg of er komen ineens mega donkere onweerswolken de bergen over zetten. Als de eerste druppels vallen, rennen we terug naar een verlaten huifkar met zeil die we waren tegengekomen, om daar te schuilen. Een goede keus, want even daarna barst het echt los en komen er dikke hagelstenen naar beneden, vergezeld door dik onweer. Kynar en Yenthe zijn zelf even overdonderd en twijfelen of ze nu moeten huilen of niet en Elgar en ik kijken elkaar met zo’n ‘oeps, dat hadden we niet goed ingeschat-blik’. Gelukkig breekt Yenthe de spanning door te roepen dat het lawaai van de hagel op het zeil net klinkt als het poppen van popcorn en daarmee wordt het hele ietwat hachelijke avontuur één jolige popcorn-parodie. (Leve het popcorn filmpje van de Zweedse kok (van de Muppet-show), die later nog eens dikke hilariteit biedt als we in een vismarkt staan en onze eigen muppets oog in oog staan met een echte garnaal (“Shrimpie shrimpie!!!”) (Oké, dit is alleen grappig als je het filmpje kent, zie hier: https://www.youtube.com/watch?v=B7UmUX68KtE)

Die hele waterval blijft voor ons een verborgen parel, want mooi dat we na de bui meteen rechtsomkeert gaan naar de camper. (Een halfuurtje later lopen we overigens nog een superleuke route naar een uitkijkpunt, dus we hebben tenminste nog iets gezien van de natuurpracht hier.)

Vanuit een gezellige camping midden in een bos, pal aan de zee, fietsen we de naar Pula. Een mooie stad aan de zee, met nog veel Romeinse invloeden. Alhoewel Kynar de bouwstijl van het goed bewaarde amfitheater iets minder kan waarderen: “Mam, ze hebben allemaal gaten in de muur gelaten. Dat is toch raar!” We struinen op ons gemakje door de smalle slingerstraatjes, spelen verstoppertje bij de tempel van Augustus, eten er het lekkerste ijsje tot nu toe en scoren een pond kakelverse tonijn bij de vismarkt die we terug op de camping heerlijk grillen. Omdat we aan een stuk zee zitten met een paar kleine eilandjes voor de kust, durven we het de volgende dag aan met een kayak het water op te gaan. Met Kynar en Yenthe tussen onze benen voelt dat veilig en comfortabel genoeg aan voor een leuk zigzag tochtje tussen de eilandjes. Natuurlijk meren we daar ook even aan voor een plonsje in onze ‘privé baai’, waar K&Y ook zelf even met de peddels mogen stoeien. De basis voor mooie kayak tochten over 10 jaar is gelegd! 

Voordat we de kust van Istrië verlaten (erg mooi, maar ook erg druk), toeren we nog even langs Rovinj. Een dorpje op een heuvel aan zee, waar je slenteren door slingerstraatjes tot een kunst kan verheffen. Zo’n dikke 10 jaar geleden was ik hier met vriendinnen voor een stap vakantie, nu bestel ik 2 koffie en 2 appelsap op een terrasje. Tijden toen en nu waren goed J

Ons laatste Kroatische avontuur beleven we in de bergen van Istrië, op een mega schattige camping tussen wijngaarden en bergdorpjes. Het wordt hier ook wel klein Toscane genoemd en dat snappen we! We durven het onze fietsen en kuiten niet aan te doen hier ook op de fiets te stappen, dus cruisen we met onze camper naar alle bezienswaardigheden. Met oa. een picknick vanaf een (in de zomer droogstaande) bedding van een waterval, met fantastisch uitzicht op de omringende heuvels en dorpjes. Het is een aardig klimmetje om daar te komen, maar het klauteren en springen van rots naar rots is natuurlijk wat dat hele uitzichtpunt nou minstens zo leuk maak. Ook wandelen we door een canyon met uitzicht op het kasteel van Pazin en zwemmen we in een meertje met een overhangende klif van zo’n 6 meter hoog, met een leuk schouwspel van zwemmers die daar een duik vanaf durven te nemen.
Twee weken Kroatië waren heerlijk, maar we hebben ook wel weer zin in de ruigheid van Slovenië, dus zijn we vandaag weer –via een koffiestop in bijzonder Motovun- Zuidwest Slovenië ingereden. Morgen is Elgar jarig en hebben we een leuke toer gepland staan, maar nu eerst: tijd voor een potje jeux de boules!

Tussenanalyse 2
Na een dikke maand onderweg kunnen we ons nog steeds alleen maar heel hard in de handjes knijpen dat we dit aan het doen zijn. Netelige kwesties als onweer in de bergen en steile afdalingen daargelaten (Kynar: “ha leuk, hier zijn weer ‘spelletjesbochten!”) (i.p.v. haarspeldbochten), zijn de meeste problemen hier op het niveau van jeuk van een muggenbult, overwerkte zweetklieren, een wesp in je limo en peuters die precies tegelijk dat ene rode kleurtje nodig hebben voor hun kleurplaat. Heel leuk om jullie reacties op onze belevenissen te lezen, we gaan lekker door waar we mee bezig zijn.

Heel veel liefs van ons!