Sloveense en Oostenrijkse bergpracht

Na 4 weken rondreizen zijn we terug in Slovenië, om de zuidwest kant van het mooie land te ontdekken. We starten de terugkeer extra feestelijk: Elgar is jarig!! Dat betekent iets leuks doen én taart eten, of zoals Kynar terecht opmerkt: “dan vieren we eigenlijk toch elke dag een feestje?!” Maar toch is het een extra bijzondere dag; we gaan naar de grotten van Postojna en de bijbehorende grotburcht. Nou hebben we in ons leven al veel grotten gezien, van België tot aan Laos; maar deze is voor ons gevoel toch wel de mooiste tot nu toe! We duiken eerst 1,5 km. met een treintje het grottenstelsel in, wat natuurlijk meteen al een hele belevenis is voor K&Y. Het is ook nog eens maar 8 graden beneden, dus we hebben ook de ‘nieuwe’ ervaring van lange broeken en truien aan moeten doen. Beneden lopen we met een gids door de grotten met namen als de balzaal, concertzaal, torenzaal, de witte kamer, de rode kamer etc. Allemaal doen ze hun naam eer aan. En ook uiteraard allemaal met stalagmieten en stalactieten in alle maten en vormen, zoals in de toren van Pisa, een vanille ijscoupe of een olifant.

Steeds als je denkt dat je het wel gezien hebt, ontlokt de volgende gang of zaal weer een nieuwe wow. Het is echt vet te bedenken hoe de eerste speleologen dit stelsel ontdekt moeten hebben. De grotten van Postojna vormen tevens het thuis van een mega bizar diertje, dat zich volledig geëvolueerd heeft om hier te overleven. Een soort middenweg tussen hagedis en slang, zonder enig pigment (helemaal wit / doorschijnend), zonder ogen (want toch niet nodig in het donker) en met een vissen- /slanglijf met pootjes: de olm. Yenthe lijkt het leuk er één mee te nemen als huisdier voor in de camper, Kynar oppert (uiteraard) dat we hem misschien dan ook kunnen bbq-en. Maar we laten dat beest toch maar lekker zitten waar die zit, in z’n donkere spelonk. Het is tijd voor taart! 

’s Middags gaan we naar de grotburcht, dat iets verderop half uit de bergen is gehakt en half is aangebouwd en aan de achterkant is aangesloten op het grottenstelsel. (Een belegeraar heeft er eens een jaar lang gestaan met snode uithongeringsplannen, voordat ie erachter kwam dat de kasteelheer toch een één of ander achterdeurtje moest hebben voor aanvoer van eten en drinken.) Bijzondere ervaring om erin rond te lopen en te zien hoe natuur en architectuur volledig in elkaar zijn overgevloeid, het is soms echt niet te zien waar de kasteelmuur begint en de grot eindigt. Met de audiotour horen we per ruimte hoe het leven er destijds heeft uitgezien. Gelukkig is er na al dit culturele gedoe ook nog tijd om bier te drinken en toastjes brie te eten; misschien wel Elgar z’n favoriete activiteit van z’n verjaardag ;-)

Een uurtje verder rijden blijkt nog een favoriete bezigheid te lonken; dus rijden we naar Nova Gorica; middenin de Sloveense wijnregio. Dat betekent dus golvende wijnvelden, dorpjes met middeleeuwse torens én een overnachtingsplek bij een wijnhuis mét zwembad. Ook wel Het Zwembad waar Kynar en Yenthe zich aanleren zelf van de rand in het zwembad te springen, en dus kopje onder te gaan. Een skill die ze daar zo’n 100x per uur perfectioneren. Reden voor de ene zwembadgast om vermaakt toe te kijken en de ander om z’n bedje iets verder weg te zetten. Want lekker rustig liggen is er in de buurt van de ‘jump-hoek’ van de muppets niet meer bij. Vervolgens geven ze 2 uur lang hun dino’s zwemles, wat dan toch weer een vertederd lachje ontlokt aan de eerder verstoorde badgasten. Ook hilarisch: vanaf die dag knijpen ze ook hun neus dicht als ze van een gewoon muurtje / rotsblok afspringen, een Pavlov reactie van heb ik jou daar. 

De golvende heuvels maken ook dat we het weer aandurven de fiets erbij te pakken, om op de Sloveens – Italiaanse grens door de wijnvelden te cruisen. In het Italiaanse dorpje waar we koffie drinken heeft Kynar enorme sjans met 2 Italiaanse oma’s die een levendig gesprek voeren in de mooie Italiaanse taal met alle handgebaren, die hij met open mond als een soort pingpong wedstrijd volgt. Op hun beurt vinden ze zijn blauwe ogen en blonde haren ‘angelico’ en wordt er ouderwets oma-achtig in zijn wang geknepen (echte oma’s; wees gerust, ik refereer naar een algemeen gezegde ;-) Als de 37 graden ons iets te gortig worden, fietsen we terug naar de camping om met een plons (of 100) af te koelen. Na ook de uitkijktoren beklommen te hebben door een Middeleeuws stadje op een heuvel te hebben gekronkeld (welke Frankrijk / Italië-ganger heeft het niet gedaan deze zomer?), verklaren we de wijnregio als uitgespeeld en rijden we een uurtje verder omhoog; nu écht terug de Sloveens bergen in. De oplettende lezer zal opvallen dat het met wijn verder weinig te maken heeft gehad; dat klopt. Onze peuters blijken niet de meest handige accessoires voor een uitgebreide wijnproeverij, dus we hebben het gelaten bij het smullen van een lokaal wijntje voor onze camper.

Volgende bestemming: de Tolmin kloof! We zitten weer in het Triglav Nat. Park, maar nu aan de zuidzijde, dus geheel nieuwe ravijnen en watervallen te ontdekken. Ook hier is de combi van megablauw water in nauwe ravijnen en avontuurlijke bergpaadjes fantastisch, we raken gelukkig nog niet verveeld van dit soort ‘herhaalde natuurpracht’!

Daar waren we stiekem een beetje bang voor; hoe zou het zijn om meerdere weken achter elkaar dit soort activiteiten te doen; gaat dat niet vervelen? Maar net zoals de 100e tempel in Azië of de 30e olifant in Afrika ons niet heeft verveeld, gebeurt dat ook nu niet. En dat komt natuurlijk vooral omdat je toch steeds weer in net een ander gebied zit, dat voldoende afwisseling biedt om het steeds tof te blijven vinden. Kynar en Yenthe zeggen tijdens een vermoeiend tochtje nog wel eens; ‘waarom gaan we nu eigenlijk wéer wandelen?’ Maar ook zij blijven bij elk uitzichtpunt of eindpunt toch altijd erg enthousiast. Meest gehoorde uitspraak tot nu toe: “Oh, ik ben gek op dit uitzicht!” (Wellicht her en der versterkt door de pavlov reactie van een picknick-moment bij een dergelijk punt…) Na de Tolmin kloof volgt een gezellige lazy sunday, waarin het miniduo met een campingvriendinnetje speelt en Elgar en ik de gelegenheid (deels) gebruiken om de camper uit te mesten en schoon te maken. ’s Middags fietsen we naar een strandje aan de Soca rivier voor een (extra!) koude plons en zandkasteelpret. En dan is het mooi geweest; via een mooie route met ons voorlopig laatste Sloveens waterval uitstapjes rijden we Oostenrijk binnen. Slovenië heeft ons erg verrast en we komen zeker nog eens terug!

In Oostenrijk gaat de outdoor pret onverminderd door. Eerst een paar nachten bij de Weissensee op een boerenweiland, prima voor een korte tussenstop. De Weissensee is in Nederland vooral bekend als locatie voor de alternatieve Elfstedentocht, maar ook in de zomer is het een prachtige plek. Een soort fjordachtige setting, met steile wanden links en rechts van het melkblauwe water. We varen er met een soort hop-on hop off boot overheen, zodat je korte etappes wandelen kan afwisselen met uitrusten op de boot, of bewonderend naar de kapitein kan staren (of kan schrikken als ineens keihard de scheepshoorn gaat, de liefde voor de kapitein was snel bekoeld). Natuurlijk dient er ook geplonsd te worden, zodat we de laatste etappe lekker afgekoeld kunnen afleggen. We letten daardoor alleen niet heel goed op de tijd, waardoor we uiteindelijk moeten rennen om de laatste boot te halen die ons terug naar het beginpunt brengt. Rennen over een bergpad met een vermoeide peuter is echt het leukste moment van die dag ;-)

Voor de onvervalste bergpret rijden we naar Nat. Park Hohe Tauern, waar de zware jongens Grosvenediger en Grosglockner en vele andere 3 km+ toppen zijn gelegen. Ook hier slapen we op een kleine boerencamping, waar we op de eerste avond worden getrakteerd op ‘Tiroler avond’, met muzikanten en dansers uit het dorp. Erg gezellig om mee te maken. Ook een grote hit voor de kleintjes; een trampoline. Vanaf nu zal elke speeltuin en camping een teleurstelling zijn als daar niet ook een trampo is. Gelukkig heeft de eerste alpenhütte die we willen bereiken ook een trampo, zagen we op de website; meer aansporing heeft de tweeling niet nodig om de kleine steile bergpaadjes te beklimmen. O ja toch wel: we hebben super speciale wandellollies gevonden in de winkel hier. Als je écht niet meer kan, helpt de superspeciale wandellolly je erdoorheen. Maar hij werkt alleen bij heel dappere kindjes… Succes gegarandeerd! De Alpenhütte is een droom, met uitzicht op hoge toppen met sneeuw, glijbanen langs de berghelling, een trampoline en zandbak vol bulldozers en tractors. Extra van te genieten met een hefe weisse und grill würstl mit pommes voor je neus. Dat is echt superspeciaal eten en drinken voor grote mensen, daarna kan je ook alles weer aan… 

Voor vandaag stond regen en onweer voorspeld, maar als we wakker worden is het nog stralend blauw, dus gaan we toch op pad voor een wandeling naar een mooie waterval. Het is een waterval dat gesmolten gletsjerwater vervoerd, dus juist in de zomer met een enorm geraas naar beneden stort. Erg mooi, maar ook zorgwekkend als je ziet hoe snel de gletsjer door de jaren heen steeds sneller krimpt. Een grote zorg voor de Oostenrijkers hier, aangezien de gletsjerrivier hun enige aanvoer van drinkwater is. Hoe lang zal daar nog genoeg water in zitten…? De wandeling is in ieder geval erg mooi, met als enige teleurstelling de constatering dat de bruine koeien hier geen koeienbel om hebben. “Maar dan zitten we dus niet in Oostenrijk!”, is Yenthe haar conclusie. De apfelstrudel van de waterval hütte kan haar geruststellen dat we toch goed zitten. Als we na de lunch picknick terug bij de camper zijn begint het eerste gespetter en wat gedonder, een goede timing! Voor het eerst in 6 weken 'gedwongen' spelen en borrelen in de camper én deze blog typen, het kan slechter...

Het is onze voorlopige laatste wapenfeit met ons viertjes, want morgen rijden we door naar het Brixendal, waar we een week met mijn ouders en zussen met hun gezinnen in een vakantiehuis zittten. Na die week zullen we weer verder zuidwaarts camperen, naar Italië. Maar eerst: even onvervalste bergpret en gezelligheid met zijn 14-en dus!