Oostenrijke en Italiaanse heerlijkheden

13 Augustus stond vooraf als enige datum rood in onze agenda onderstreept: dan moesten we in Brixen im Thale zijn, voor een ‘ouderwets Oostenrijks Schenk weekje’! Ik ben er vroeger vaak met mijn ouders en zussen op vakantie geweest, met de beste herinneringen, en nu zouden we er een (door corona uitgesteld) weekje met het extended gezin beleven, ter ere van het 40-jarig huwelijk van mijn ouders. Het weerzien is zoals je mag verwachten na 6 weken weg te zijn geweest: vol vreugde (en kreten over dat we veel te bruin zijn). De tweeling knuffelt hun opa en oma, ooms en tantes en (vooral) nichtje en neefjes plat (en wij uiteraard ook) en dan is het tijd voor de borrel. Alsof we nooit anders hebben gedaan, begint vanaf dan een tijdelijk nieuw ritme met 8 volwassenen en 6 kinderen, dat wonderbaarlijk smooth gaat. We zitten in een prachtig Oostenrijks huis met een balkon vol bloemen, veel slaapkamers, grote keuken en zonnig terras. Een top uitvalsbasis voor die week! Dreumesen Quinten (1) en Dex (bijna 1) hobbelen lekker mee en slapen in gondels, in speeltuinen, Oostenrijkse lunchterrassen en waar we ook zijn en wat uitkomt. Peuter- en kleuterkwartet Kynar, Yenthe, Yara (3 jaar) en Owen (5 jaar) spelen en wandelen dat het een lieve lust is, waarbij de wandellolly zich nogmaals bewijst. 

En de volwassenen genieten van alle gezelligheid, de omgeving, het lekkere eten en drinken en verliezen zich af en toe in spelletjes kubbs, met een 20% aflopende tuin als extra hindernis. Het is heel bijzonder om dit zo samen te beleven én te zien hoe opa en oma genieten van deze setting en (vooral) hun kleinkinderen. 
We gaan 2x met de kabelbaan omhoog, waar we dikke wandelingen maken, het uitzicht opzuigend en aan welverdiende biertjes lurkend. Zwagers Tom en Dirk verdienen een eervolle vermelding, aangezien zij (veelal) het zware werk doen qua wandelwagens omhoogduwen op lang niet altijd wandelwagen begaanbare bergpaadjes. En zeker ook respect voor mijn ouders die zich niet willen (hoeven te) laten kennen tijdens de wandelingen (vroeger motiveerden zij ons om door te lopen) én ook nog eens onvermoeibare entertainment vormen voor het peuter-/kleuterkwartet. 

Tussendoor plonzen we in het lokale zwembad met machtigmooie glijbaan (nichtje Yara: “Zo, die glijbaan gaat echt snóeihard!”), genieten we van ‘bakkies met gebakkies’, relaxen/spelen we op speeltuintjes her en der door het dal verspreid, wordt er door een bepaald gezelschap lustig gekleurd, gezandbakt en gekeet in bed, en kletsen we heerlijk over van alles en niets. Kynar en Yenthe hebben het nog dagelijks over de polonaise die met de complete familie door de kamers en hal van het vakantiehuis werd gedaan op de laatste avond. Ze kunnen eigenlijk niet wachten tot we weer compleet in Maarn zijn, om het daar nog eens dunnetjes over te doen. Aangezien ze het liedje nog dagelijks zingen, krijgen wij het ook niet meer uit ons hoofd (“Wij vieren feest, dus weg met de malaise. Het is weer tijd voor de polonaise! Hollandaise”) Gelukkig hebben we tot nu toe kunnen voorkomen dat ze dit als nieuwe traditie met ons vieren op elke camping willen doen, maar ik weet niet hoe lang we nog stand kunnen houden.

Vonden we het leuk om met zijn veertienen Oostenrijk te verkennen? Enorm. Vonden we het lekker om daarna weer met z’n vieren verder te reizen Oh, zeker! Vooraf waren we benieuwd wat we daarvan zouden vinden; zouden we na de ‘ruimte en echte bedden’ van een vakantiehuis weer zin hebben met de camper te reizen? Maar zodra we erin stappen, voelt het meteen als thuis en hebben we enorme zin om er weer mee op pad te gaan. Het helpt ook dat we vertrekken op een dag waarop het alleen maar regent, en je gelijk het grote voordeel van de camper kan ervaren: rijden totdat de zon weer schijnt! Oftewel, we hebben enorm genoten van de Schenk gezelligheid, maar de rest van zuid Europa lonkt! Na een laatste koffie en dikke knuffel zetten we daarom koers richting het zuiden; op naar Italië! 

Helaas denken meer mensen daar ook zo over en hebben we voor het eerst deze reis te maken met file en vertraging. Daardoor zijn we koud de Brennerpas over als we een nieuwe camping ‘nodig’ hebben. Helaas kom je na die pas in een soort fuik terecht, met weinig campings en zeer veel mensen die een doorreisnachtje nodig hebben. Oftewel; geen plek meer te krijgen én megadruk! We betalen dus een dikke hoofdprijs, maar uiteindelijk wel op een mooie plek: in de tuin van een hotel mét zwembad. Zo zijn de filekilometers snel afgespoeld. Zuid-Tirol is eigenlijk een ideale combinatie van ‘Oostenrijkse bergen’ en Italiaanse sferen. De volgende dag maken we daarom nog even een wandeling door dit heerlijke gebied, over de bergen, langs de druiven, door een oude spoortunnel (ontzettende 'De Vijf' associatie! - De Vijf en de oude smokkeltunnel, ofzo) en over een oud treinviaduct. Zo hebben we dit doorreisgebied tenminste nog een beetje leren kennen. We zijn erg geneigd hier langer te blijven, maar we willen voorkomen dat we in Spanje en Portugal moeten ‘racen’ omdat we ergens langer blijver dan grof gepland. En dus blijven we bij ons oorspronkelijke idee: we rijden door naar Toscane voor een dikke week en pakken dan de boot naar Corsica. Italië kent tenslotte honderd prachtige regio’s, we komen er wel een keer voor terug! 

De volgende tussenstop naar dat Toscane is een camping aan het Gardameer. In het kader van type campings: daar vind je (logischerwijs) alleen maar hutje mutje massale campings, maar wel betaalbaar en de ligging (pal aan het meer) vergoedt veel. Het is het startsein voor ons geflaneer door nauwe steegjes van fijne Italiaanse dorpjes waar we heen fietsen. Vooral Yenthe is daar een ster in, met zonnebril en al draaiend in haar nieuwe jurkje. Zelfs Kynar is onder de indruk van zijn zusje en pakt trots haar handje vast. Wat we ook van de camping setting vinden (dit is geen kamperen), Yenthe beleeft er dankzij het animatieteam ook haar schattigste moment tot nu toe. Aan het eind van de middag is er namelijk ‘mini aqua dans’ in het peuterzwembad, waar zij als enige driejarige een dik halfuur tussen allerlei 7- en 8-jarige meisjes driftig mee probeert te doen met alle dansjes die voor worden gedaan. Na afloop roept ze glunderend: “Mama, zag je dat? Ik mocht met mijn grote vriendinnen hand in hand dansen!”

Kynar was intussen dikke vrienden met de voetballende buurjongen van 8 jaar, waar vele ballen mee zijn overgetrapt. Gelukkig waren we op deze hutje mutje camping gezegend met een gezellig gezin naast ons, waar –naast voetbal- ook de nodige limoncello mee is gedeeld. Eén van de mooiste stadjes in deze regio is Lazise, met een oude stadsmuur en gezellig centrum. Over het fietspad pal naast het meer cruisen we erheen, bewonderen we de oude stadspoorten, scoren we échte flaneer zonnebrillen voor K&Y en lunchen we op een old school terrasjesplein naast de oude kerk. 

Na een ‘doorreiscamping’ in een oud eikenbos, waar de hangmat heerlijk kan bungelen (dit is weer kamperen) arriveren we in Toscane. Eerste stop: een typisch Toscaanse agriturismo bovenop een heuvel, waar we ’s avonds aanschuiven bij de gastvrouw op het terras voor een wijnproeverij (daar is ie dan toch!!!) en een bord loeiverse truffelpasta. Het eten, het uitzicht en het gezelschap: bellisimo! Onze camper staat middenin een olijfbomengaard en ondanks onze fascinatie voor hoge bergen, krijgen we ook geen genoeg van het Toscaanse uitzicht. Enig minpunt en iets dat we sindsdien nog vaak zullen vervloeken: de tijgermug heeft zich hier gevestigd. Vooral Yenthe en ik worden lek gestoken, alhoewel Kynar en Elgar ook heus wel eens jeuk ervaren (maar die mogen niet klagen). Pas na een paar dagen vinden we een speciaal tegen dit k*beest ontwikkelde spray, die wonderbaarlijk goed helpt (mits op tijd opgespoten) en niet eens stinkt. 

De Toscaanse dagen vullen zich vervolgens met struinbezoekjes aan prachtige renaissance stad Florence (waar we met de trein heen gaan), en middeleeuws Siena en Volterra. Elk met hun prachtige pleinen, paleizen, bruggen, kerken, poorten en fonteinen uit diverse eeuwen. De tweeling huppelt nog altijd vrolijk mee, alhoewel we wellicht wat excuses moeten bieden aan architecten / beeldhouwers die hun ziel en zaligheid in een levenswerk hebben gestopt, om vervolgens beklommen te worden door twee bijdehante apen. Verstoppertje tussen de pilaren van een paleis, tikkertje rond een fontein, hinkelen over de mooiste pleinen; de Toscaanse steden blijken één grote speeltuin! En natuurlijk is het voor twee 3-jarigen méga hilarisch dat het grote David beeld van Michelangelo ‘in z’n blootje staat’. De “kijk dat piemeltje dan!” en “wat een dikke billen zeg” zijn niet van de lucht… 

In Siena is het een feestdag en worden we op het kenmerkende centrale ‘schelpenplein’ getrakteerd op een show vol trommels, vlaggenparades en mensen in middeleeuwse klederdracht. Het is grappig om te merken dat wat we doen, die avond of volgende dag in het spel van K&Y terugkomt. Zo zijn er met duplo al veel ‘mooie, oude gebouwen’ gemaakt en is er na de Siena trip met alle knuffels een heuse trommelparade nagebootst. Na elke stedentrip hebben we een relaxdagje met een uurtje opschuiven in het landschap, luieren rond de camper, afkoelen in het zwembad of een klein wandelingetje / fietstochtje in de natuur. Met één wandelingetje in het bijzonder: langs een megamooie rivier met melkblauwig water, midden in het bos en vol watervalletjes, poeltjes en draaikolkjes. Op elke 100 meter is wel een zwembaar poeltje te vinden, waar wij natuurlijk ook heerlijk gebruik van maken. Het is de meest mooie zwemervaring tot nu toe! 

Om het eerdergenoemde gerace in oktober te voorkomen, hadden we bedacht om uiterlijk de eerste week van september richting Frankrijk te koersen. Wat dat betreft zitten we prima op ‘planning’; na 10 heerlijke Toscaanse dagen pakken we vandaag de boot naar Corsica! Niet echt een idee over wat ons daar te wachten staat, maar een veelgehoord ‘te ontdekken paradijs’… Dus dat gaan we maar eens doen! 

Nog even wat antwoorden op de top-7 meest gestelde vragen :-)

• Camping tarieven variëren tussen € 15 (zoals die megafijne agriturismo) en € 35 per nacht (ook in Slovenië en Kroatië), met een uitschieter naar de eenmalige € 70 (!!) in de Zuid-Tiroolse fuik
  • Naast een camperplek, betaalde je daar ook per volwassenen én per kind vanaf 2 jaar. Dat ze op die hotelcamping eigenlijk geen kinderen wilden, bleek ook wel uit alle fossielen die rond het zwembad lagen en al mega geïrriteerd keken toen K&Y aan kwamen huppelen. Het kan zijn voorgekomen dat we ze net iets minder hebben gemotiveerd te plonzen aan ‘de goede kant van het bad’. € 10 per kind per nacht extra betalen geeft je het recht op dikke bommetjes, toch?
• We koken met name veel zelf, maar in Toscane hebben we ons net iets vaker laten verleiden tot de heerlijke lokale pot
• Na 2 maanden camperen zijn we inderdaad nog steeds niet uitgekeken op al het moois wat de wereld te bieden heeft en hebben we nog megaveel zin in nog 2 maanden van dittem
• We hebben tot nu toe 2 regendagen mogen noteren, dus houden ons hart een beetje vast voor eventuele herfststormen…
• ’s Avonds is het vooral een kwestie van boek lezen, spelletje doen, volgende dagen ‘voorbereiden’ of Nuttige Zaken regelen m.b.t ons nieuwe huis 
• Elgar en ik kunnen nog fantastisch door 1 camperdeur, ook met peutertweeling zijn we genoeg op elkaar ingespeeld om externe factoren te kunnen neutraliseren…
• Filmpje van die fameuze camper volgt bij het volgende blog!

Nog altijd enorm leuk te merken dat jullie zo meegenieten, veel plezier en succes met de meestal heerlijke septembermaand in Nederland. Liefs van ons!